မီဒီယာ သတင္းယူတာနဲ႔ လံုျခံဳေရး အစီအစဥ္
မီဒီယာ သတင္းေထာက္ေတြက ကြင္းဆင္း သတင္းယူရာမွာ ထိထိေရာက္ေရာက္ အလုပ္ျဖစ္ခ်င္ေဇာ ရွိၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အျဖစ္အပ်က္တခုဟာ ႏွစ္ခါျပန္လုပ္လို႔ မရႏိုင္တဲ့အတြက္ မီဒီယာေပါက္မယ္လို႔ ယူဆမိတာကို အမိအရ လုပ္ယူရပါတယ္။ ျဖစ္စဥ္တခု ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္ကာလရဲ႕ တစကၠန္႔တိုင္းဟာ သူတို႔အတြက္ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါက မီဒီယာ သတင္းေထာက္ေတြအေပၚ နားလည္ေပးႏိုင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အျခားတဖက္မွာ ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီ ျဖစ္စဥ္ အခမ္းအနား၊ အစည္းအေဝး၊ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ စတာေတြမွာ ပါဝင္ေနသူေတြရဲ႕ လံုျခံဳေရးအပိုင္းကိုလည္း မျဖစ္မေန စီမံထားရပါတယ္။ ပြဲမပ်က္ေအာင္လည္း ထိန္းေပးရပါတယ္။ ပရိသတ္ရွိေနရင္ ၾကည့္ရႈနားေထာင္တာကို မထိခိုက္ေအာင္ စီမံေပးရပါတယ္။
လြတ္လပ္တယ္ ဆိုတုိင္း လမ္းေပၚမွာ ေဆးရိုးလွန္းလို႔ မရသလို မီဒီယာပိုင္းအရ အေရးႀကီးတာ လုပ္ဖို႔ ရွိေနသည့္တိုင္ေအာင္ လြတ္လပ္စြာ စိတ္ႀကိဳက္ မလုပ္သင့္တဲ့ အေျခအေနေတြကိုလည္း မီဒီယာဘက္က နားလည္ေပးထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံတကာမွာ မီဒီယာ သတင္းေထာက္ေတြ အလုပ္လုပ္ၾကတာကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါမွာ မီဒီယာ ရပိုင္ခြင့္ကို တန္ဖိုးထားေပးထားတာ ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတြမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခမ္းအနားရဲ႕ Level ျမင့္ရင္ ျမင့္သလို ဥပမာ- ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ပါဝင္မႈ ရွိရင္ရွိသလို သတင္းရယူတဲ့ အစီအစဥ္မွာ ကန္႔သတ္မႈေတြ တိတိက်က် တင္းၾကပ္ထားရပါတယ္။ ဒါက လံုျခံဳေရးအရ စီမံရတာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ လံုျခံဳေရး တာဝန္ယူသူေတြရဲ႕ အစီအစဥ္ကို ဘယ္သူမဆို ေလးစားလိုက္နာေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
မီဒီယာ သတင္းေထာက္ေတြရဲ႕ သတင္းရယူလိုေဇာနဲ႔ ပရိသတ္ရဲ႕ အားေပးႏႈတ္ဆက္ခ်င္ေဇာကို အခြင့္ေကာင္းယူတတ္တဲ့ မသမာသူေတြဟာ ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္ပြဲမဆို ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ထင္ရွားတဲ့ ဥပမာတခုေပးရရင္ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံက မစၥက္ ဘင္နာဇီယာ အလီဘူတို ျဖစ္ပါတယ္။ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပဖို႔ ၂ ပါတ္အလို ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္မွာ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ မဲဆြယ္စည္းရံုးေရးအၿပီး လူထုပရိသတ္ကို ႏႈတ္ဆက္ေနတုန္း ဗံုးခြဲ လုပ္ၾကံခံလိုက္ရလို႔ ကြယ္လြန္ခဲ့ရပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ေခါင္းေဆာင္ေတြကို လုပ္ၾကံတဲ့ အစဥ္အလာ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေခတ္သစ္သမိုင္းမွာ အထင္ရွားဆံုးကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ၁၉၄၇ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔က လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးမွာ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္မႈေၾကာင့္ ခန္႔မွန္းလို႔ မရႏိုင္ေလာက္တဲ့ ဆံုးရွံဳးမႈႀကီးကို ႏိုင္ငံနဲ႔ ႏိုင္ငံသားေတြကသာ လက္ေတြ႔ ခံစားရပါတယ္။ တဦးတေယာက္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး အက်ဳိးအျမတ္ ရယူလိုတဲ့ အတၱဆႏၵေၾကာင့္ တခါတေလမွာဆိုရင္ ဆယ္စုႏွစ္ အမ်ားႀကီးၾကာေအာင္ ျပည္သူေတြမွာ ဆံုးရွံဳးနစ္နာေနတတ္ပါတယ္။
ဒါေတြကို က်ေနာ္တို႔အားလံုးက သင္ခန္းစာ ယူၾကရပါမယ္။ ေနာက္ေနာင္ မျဖစ္လာေစရေအာင္ လူတိုင္းက အသိတရား၊ သတိတရားနဲ႔ ဝိုင္းဝန္းကူညီေပးၾကရပါမယ္။
လြင္ေအာင္စိုး
၁၂-၅-၂ဝ၁၂
No comments:
Post a Comment
တခုခုေျပာေပးခဲ့ပါ....